ÖZLÜYORUZ…
Özlüyoruz…
Senin bıraktığın emanete sahip çıkamadığımız için
Nefret ediyoruz…
Seni yanlış tanıdığımız için
Utanıyoruz…
Seni anlatamadığımız için
Yanılıyoruz…
Seni heykellerden büstlerden ibaret sandığımız için
Biliyoruz…
Hiçbir şey için geç değil
Biliyoruz…
Bir milletin nasıl esaretten kurtulduğunu
Ama tahammül edemiyoruz beceriksizliğimize
Tahammül edemiyoruz fikirlerini anlamayan yanımıza
Göremiyoruz…
Aslında seni seven de biziz, senden nefret eden de
Seninle duvarınlarını süsleyen de biziz
Seni duvardan yerlere indiren de
Mavi gözlerine dalıp giderken
Unutuyoruz… Uyutuluyoruz…
Farkında mıyız bölündüğümüzün?
Her seferinde bir öncekinden daha fazla…
Her geçen gün daha fazla özlüyoruz,
Çünkü görüyoruz senden sonra senin gibilere kapanan kapıları
Biliyoruz…
Biz; siz, onlar ve diğerleri oldukça
Ve biz, sadece biz olamadıkça
Daha çok sensiz olacağız
Daha çok özleyeceğiz…
Seni içimizde bulmadıkça
Hala sana ölmüş gibi davranacağız
Ama ne olursak olalım
Hakettiğimiz gibi yaşayacağız…
Hakettiğimiz gibi yönetileceğiz…
Senle veya sensiz…
Emrah Yumuk
10.11.2010